نماز وتیره یا نافله عشا

نماز وتیره یا نافله عشا

نماز وتیره از نافله های نماز عشا است که در مورد این نماز گفته اند هر کسی آنرا کامل بخواند از غافلان نوشته نمى شود. در ادامه مقاله ما را همراهی کنید تا با نحوه خواندن نماز وتیره و همچنین ثواب خواندن این نماز بیشتر آشنا شوید.

نماز وتیره چیست؟
نماز وُتَیْره یا نافله عشاء دو رکعت نماز مستحبی است که بعد از نماز عشاء بصورت نشسته خوانده می شود. وتیره در فقه، به معنای« وتر کوچک» معنی شده است. وتر، یک رکعت پایانی نماز شب است. امام صادق( علیه السلام) نماز وتیره را به منزله یک رکعت نماز وتر در نماز شب می داند که درصورتی که نمازگزار بعد از ادای آن( وتیره) از دنیا رفت ثواب نماز وتر برای او منظور گردد. امام صادق در ادامه فرمود رسول خدا این نماز را نمی خواند، چون توسط وحی می دانست که آیا در این شب از دنیا میرود یا خیر؛ ولی سایرین را به خواندن آن سفارش می کرد.

نحوه خواندن نماز وتیره:
نماز وتیره نافله نماز عشاست، دو رکعت است که پس از نماز عشا بصورت نشسته خوانده می شود. کسى که مى خواهد نماز وتیره و نافله نماز عشا بخواند، چهار زانو مى نشیند نماز گزار نیت می کند دو رکعت نماز وتیره به جا می آورم قربة الی الله و بعد سوره حمد را قرائت مى کند، و پس از حمد، سوره واقعه را بخوانید و در همان حالت رکوع و سجود را انجام می دهد و برای رکعت دوم پس از سوره حمد، سوره توحید را میخوانند و بعد دستش را بلند کرده و قنوت را انجام میدهد و بعد رکوع و سجود را انجام میدهد و پس از دو سجده تشهد و سلام را می خواند.

وقت خواندن نماز وتیره:
وقت نماز وتیره، بعد از نماز عشا تا نیمه شب شرعی است ولی گفته شده درصورتی که بلافاصله بعد از نماز عشا خوانده شود، بهتر است.

نحوه خواندن نماز وتیره

 
چرا پس از نماز عشاء، دو رکعت نماز نشسته سفارش شده است؟
امام باقر فرمودند:« براى اینکه خدای تبارک و تعالى هفده رکعت واجب فرمود پس رسول خدا ( ص) دو برابر( نماز مستحب) بدان افزودند پس مجموع پنجاه و یک رکعت شد، پس این دو رکعت را امر فرمودند نشسته بخوانند تا یک رکعت محسوب شده و بدین ترتیب در مقابل هر یک رکعت فریضه دو رکعت نافله واقع می شود».

ائمه در مورد ثواب نماز وتیره چه فرمودند:
امام صادق( علیه السلام): هرکس این دو رکعت را بخواند، و صد آیه در آن تلاوت کند، از غافلان نوشته نمى شود.

امام باقر( علیه السلام): هرکس سوره مُلْک را شب بخواند، به قرائت بسیار و پاکیزه عمل کرده، و از غافلان نخواهد بود، و من هم پس از نماز عشا آن دو را در حالت نشسته مى خوانم.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

بهترین مکان‌ ها برای دعا کردن

هترین مکان ها برای استجابت دعا

در روایات معصومین و دستورات بزرگان، همواره توصیه به دعا کردن شده که دعا در هر شرایط زمانی و مکانی و روحی افراد امکان‌پذیر و مؤثر است، امّا برخی از مکان‌ها و زمان‌ها با توجه به اهمیت آنها، جهت استجابت دعا تأثیر خاصی دارند و خداوند برخی از زمان‌ها و مکان‌ها را نسبت به دیگر مکان‌ها و زمان‌ها فضیلت و برتری داده است؛ در ادامه به معرفی بهترین مکان‌ برای دعا کردن اشاره میکنیم.

بهترین مکان‌ ها برای دعا کردن:
مسجد:
امام صادق می فرماید: پدرم هرگاه حاجتی داشت آن را در موقع ظهر (از خداوند) طلب می نمود، اول صدقه می داد، مقداری عطر استعمال می نمود، سپس به طرف مسجد می رفت و در آنجا آنچه را می خواست از خدا طلب می کرد.

مکه:
مکه از ابتدای خلقت سرزمین برگزیده خداوند بوده است. برای همین خانه خدا در آن مکان مقدس بنا شده است و خداوند به درخواست حضرت ابراهیم، مکه را شهری امن برای ساکنان آن قرار داده است. ( بقره/126) و به خاطر فضیلتی که دارد دارای احکام ویژه‌ای است و این فضیلت باعث استجابت دعا می‌شود چنانکه » امام رضا ـ علیه السّلام ـ در حالیکه اشاره به مکه و کوههای اطراف می‌کرد، فرمود: کسی در آن کوهها توقف نمی‌کند مگر اینکه دعایش مستجاب می‌شود لاکن دعای مومن در آخرتش اجابت میشود و دعای کافر در دنیایش.

مرقد امام حسین (ع)
دعا کردن در جوار مرقد امام حسین (ع) ارزش فراوانی دارد و در استجابت دعا بسیار موثر است. روایت داریم که خداوند در عوض شهادت امام حسین، شفا در خاک مرقد وی و اجابت دعا در کنار قبر او را به این بزرگوار اعطا کرده است.

مزار پیامبر اکرم
 محلی که ما در روایات داریم، «عِندَ مَزارِ النّبی(ص)» است. آنجا هم از مکان‏هایی است که در اجابت دعا مؤثر است. روایات متعددی در این رابطه هست که من بخشی از آنها را که مربوط به بحثم هست، میخوانم. روایتی از امام صادق(ع) است که: «إِذَا فَرَغْتَ مِنَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِ النَّبِیِّ»، هنگامی که دعایت در کنار قبر پیغمبر تمام شد، این کارها را انجام بده؛ حضرت در باب زیارت قبر پیغمبر، آدابی را بیان می‏فرماید که سمت منبر حضرت بیا و آن را مسح کن و به چشمت بکش؛ آداب مفصلی دارد؛ ولی مقصود من این است که حضرت در ادامه فرمودند: «وَ قُمْ عِنْدَهُ فَاحْمَدِ اللَّهَ وَ أَثْنِ عَلَیْهِ»؛ نزد قبر پیغمبر حمد و ثنای الهی کن؛ «وَ سَلْ حَاجَتَکَ»؛ و حاجتت را درخواست کن.

«فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ مَا بَیْنَ مِنْبَرِی وَ بَیْتِی رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ». (الکافی، 4، 553) پیغمبر فرمود که ما بین منبر و خانه من، باغی از باغ‏های بهشت است. پس اینجا هم از مکان‏هایی است که در اجابت دعا، مؤثر است.

مسجد کوفه
این مسجد مکانی است که سالکان و عارفان بسیاری با عبادت در آنجا، خود را به درجات بلند عرفانی رساندند. مسجدی است که به فرموده امام صادق (علیه‌السّلام) هزار نبی و هزار وصی در آن نمازگزارده‌اند.و علمای بزرگ شیعه عملا فضیلت این مسجد و تاثیر دعا و مناجات در آن را ثابت کرده‌اند.

بهترین مکان برای دعا کردن

شرایط دعا کردن
اول : اعتراف به گناهان ؛ دوم : شکر نعمتها؛ سوم : صلوات بر محمد و آل محمد؛ چهارم : دعا کردن و حاجت خواستن ؛ پنجم : صلوات بر محمد و آل محمد.

نکته مهم:
در این مقاله بهترین مکان برای دعا کردن را به شما معرفی کردیم. لازم به ذکر است که در صورتی که با دعا کردن در این مکان‌ها دعاهایتان مستجاب نشد، حتما مصلحتی در کار است.

تأخیر و عدم اجابت دعا، نشان کم لطفی و کم محبتی خدا نیست، بلکه گاهی بر عکس، هرچه بیشتر تأخیر شود، دلیل بر بیشتر دوست داشتن خدا است. در کلام معصومین(ع) داریم: "وقتی که مؤمنی دعا می کند،‌خداوند به ملائکه می فرماید: دعایش را مستجاب نمودم، ولی آن را نگه دارید و عطا نکنید که من دوست دارم صدای این بندة مؤمن را بشنوم. بنده‌ای هم هست که دعا می کند و خداوند می فرماید: زود حاجتش را بدهید که آوازش را دوست ندارم".

در روایت نیز آمده است که:«ان الله اذا احبَّ عبداً غطَّهُ فی البلاء غطّاً؛خداوند وقتی بنده ای را دوست بدارد، او را با سختی ها و مشکلات مواجه می سازد». پیامبران و اولیای الهی بیش از دیگران در زندگی خود با مشکلات روبرو بوده اند.

و روزی می رسد که اکثر ما پی خواهیم برد که عدم اجابت برخی از دعاهایمان خود یک نعمت بزرگ و با ارزش بوده و از خداوند بابت اصرار و بی قراری ها و گله گذاری هایمان عذر خواهی خواهیم کرد.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

مناجات با خدا

مناجات با خدا

گاهی نه گریه آرامت می کند و نه خنده
نه فریاد آرامت می کند و نه سکوت
آنجاست که با چشمانی خیس
رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی
خدایـا تنها تو را دارم تنهایم مگذار...
 

اشعار مناجات با خدا

خدایا رحمتی در کار من کن
به لطف خود هدایت یار من کن

که در کار تو از بایستۀ تو
نکردم آن‌چه بُد شایستۀ تو...

به درگاه تو آوردم الهی
گناهی بیش‌تر از هرچه خواهی

گناه من اگر بر رویم آری
فغان از خجلت، آه از شرمساری...

نظر کن کانَدرین عجز و اسیری
چه خواهم کرد اگر دستم نگیری...

اگرچه مدتی گمراه بودم
به عصیان رانده‌ی درگاه بودم

خدایا آمدم بازت به درگاه
وز آن تقصیرها استغفرالله

در آن ساعت که پیشت عذرخواهان
به عذر آیند از شرم گناهان

گنه شوید گر ابر رحمتت چه؟
چه کم گردد ز بحر رحمتت، چه؟...

نه راهی کآیم و دم‌ساز گردم
نه روی آن‌که از در، بازگردم...

الها! خالقا! پروردگارا!
کریما! راحما! آمرزگارا!

توقع دارم از اِنعام عامت
به نور احمد و سرِّ کلامت

که باز آری «سلیمی» را به راهش
ببخشی از کرم جرم و گناهش...
شاعر: سلیمی جرونی

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

انس و ارتباط با قرآن

یکی از مهم ترین شیوه های اُنس و اارتباط با قرآن رعایت حق تلاوت است

جهل به موقعیت قرآن باعث مى‏ شود که نتوانیم رابطه صحیحى با قرآن بر قرار سازیم و با آن مأنوس شویم.

انس و ارتباط با قرآن

همه ما دوست داریم که یک شور و شوق و علاقه خاصی نسبت به قرآن، این چراغ هدایت برای بشریت ایجاد گردد به نحوی که در طول زندگی، این کتاب الهی را در کنار خویش احساس کنیم و به عنوان آرام بخش ما در گذر زندگی و بهترین مسکّن برای درد ما( از هر جنبه ای) ‏قرار بگیرد.

مراحل ارتباط با قرآن
در فرمایشات صدیقه کبری سلام الله علیها آمده است؛ یکی از اموری که محبوب من است ارتباط با قرآن کریم است. این ارتباط همانطور که از گفتار خودشان استفاده می شود در یک مرحله قرائت بود، در مرحله ی دیگر تدبر بود و در مرحله ی دیگر عمل بود. قرائت، تدبر و عمل ارتباطی جامع و کامل است و همین ارتباط مسلماً انسان را مقرب بارگاه الهی می کند.

درصورتی که فقط خواندنِ محض باشد ولی تدبری در کار نباشد؛ یعنی انسان به وسیله ی علمی که می خواند یا به وسیله ی ارتباطی که با اهل قرآن می گیرد، به مفهوم آیات کتاب خدا نزدیک نشود خطر گمراهی به انسان بسیار نزدیک است. خواندنِ تنها مسلماً مصونیتی به وجود نمی آورد ، درک و فهم  آیات هم ضروری است و عمل به آیات پس از فهم هم واجب است.

- شناخت شأن و مقام قرآن
جهل به موقعیت قرآن باعث مى‏ شود که نتوانیم رابطه صحیحى با قرآن بر قرار سازیم و با آن مأنوس شویم. از این جهت ادامه ارتباط اشتباه، زدگى و تنفر را در پى خواهد داشت.
« وَ یَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَ یَهْدِی إِلى‏ صِراطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ»
آنانکه علم و آگاهى به آن ها داده شده است مى‏ بینند که حقیقتا آنچه بسویت از جانب پروردگارت فرو فرستاده شده است، همان حق( مقصود) مى‏ باشد و بسوى شاهراه پر جاذبه خداى شکست ناپذیر بسیار ستوده رهنمایى مى‏ کند.

بر اساس این آیه کسانی که قرآن را می شناسند و به جایگاه آن آشنا هستند، میتوانند واقعیت آن را دریابند. قرآن کریم در رابطه با انسان، مقاماتى را داراست‏ که باید با شناخت آن مقامات با قرآن ارتباط برقرار کرد. در واقع انسان مانند مقام و شأن و جایگاه عظیم قرآن را نمی داند نمی تواند با آن ارتباط برقرار کند.

- تدبر و تامل در آیات قرآن
یکی از مهم ترین شیوه های اُنس با قرآن رعایت حق تلاوت است. کسی  که بصیر نباشد و راه و چاه را در پیچ و خم حادثه ها تشخیص ندهد، هیچ گاه نمی تواند به سر منزل مقصود برسد. برای همین، زندگی با آیات قرآن برای همه انسانها اگاهی بخش و بصیرت افزاست و مثل چراغ راه، فروغ بخش است.

در آیه ۱۲۱ سوه بقره می خوانیم، کسانی که کتاب آسمانی به آن ها داده ایم آنرا چنان که شایسته آن است می خوانند، آن ها به پیامبراکرم (ص) ایمان می آورند و کسانی که به او کافر شوند، زیان کارند». تلاوت قرآن، متابعت از قرآن در قرائت و دنبال کردن معانی و اطاعت در عمل است؛ پس هر تلاوتی، قرائت است، ولی هر قرائتی تلاوت نیست؛ اصولا” تلاوت در مواردی به کار میرود که مطالب قرائت شده ، وجوب پیروی را در پی آورد.

قرآن دیدار با خداست، از این ‏رو، باید بهترین اوقات را به تلاوت قرآن اختصاص داد

- عمل به آیات قرآن
عمل به آیات قرآن جامع ترین مرتبه انس با کلام خداست که در آیات و روایت بیش ترین تاکید روی آن شده است. متون دینی ما در این زمینه روایت های زیبا و قابل تاملی را بصورت انبوه آورده است. امام جعفر صادق( ع) می فرماید: بر شما باد اُنس با قرآن، پس هنگام تلاوت هر آیه ای یافتید که کسانی پیش از شما با عمل به آن نجات یافته اند، شما هم به آن عمل کنید و هر آیه ای را مشاهده کردید که بیانگر عوامل نابودی و هلاکت گذشتگان است، شما هم از آن عوامل پرهیز کنید.

نکاتی برای کسب هدایت قرآن در زندگی
باید چند نکته پیوسته مد نظر داشته باشیم تا هدایت قرآنی را در زندگی خویش کسب کنیم:

اولاّ - شناخت و معرفت لازم و مفیدی نسبت به این معجزه جاودان پیامبر( صلی الله علیه و آله) پیدا نماییم.

ثانیاً - زندگانی معصومین علیه السلام و توصیه و سفارش‏های آن بزرگوار را نسبت به قرآن مجید مطالعه کنیم تا به عظمت و ارزش این کتاب بیش‏تر پی ببریم.

ثالثاً - نواهای قرآنی قاریان بزرگ و معروف را تهیه و یا گوش فرا دهیم تا لذت شنیدن قرآن را از طریق گوش دادن و تلاوت کردن به دست آورده و بیشتر به سمت قرآن کشیده شویم.

ما که ساعت ها وقت خویش را با گوش دادن به موسیقی های مختلف صرف میکنیم و گوش خود را به آن ها عادت داده ایم بیایم و این عادت را عوض کنیم و نوای روح بخش قرآن را وارد وجود خود کنیم.
آیات روح بخش قرآن آنچنان با جان و روان و سرشت انسان‏ ها مأنوس است که گویا هیچ سخنی دلنشین‏ تر و جامع‏تر از شنیدن آیات وجود ندارد و این از معجزه بودن آن حکایت دارد.

زمان مناسب برای تلاوت قرآن
قرآن دیدار با خداست، از این ‏رو، باید زنده‏ ترین حالات و اوقات را به قرآن اختصاص داد و در خدمت قرآن بسر برد؛ براى زنده ‏ترین حالات، وقت خاصى را نمى‏ توان معیّن کرد، لیکن با توجّه به تحوّلات شب و روز، غالباً میتوان با کمى دقت در برنامه‏ ریزى روزانه، مناسب‏ترین حالات را با مناسب‏ترین اوقات طبیعت، هم زمان نمود.

وقت طلوع و غروب خورشید، دو وقت مهم، در تحولات شبانه روزى است که یکى جانشین دیگرى مى‏ گردد و اوضاع و شرایط جوّى خاصى را پدید مى‏ آورد که با پیش از خود، بسیار متفاوت است؛ این جریان طبیعى بر وجودهاى لطیف و حساس، تأثیرات عمیقى را مى ‏تواند بجاى گذارد و به انسان، طلوع و غروب زندگى و گذر سریع عمر را هشدار دهد و انسان را سخت به اندیشه در عاقبت زندگى و مقصد حرکتش وادار نماید؛ از این‏ رو، آغاز تحوّل تا حصول تحوّل در این دو وقت، جهت تدبّر در قرآن، خلوت و راز و نیاز با پروردگار و محاسبه و مشارطه با نفس بسیار تاکید شده است. این دو وقت، از اوقات استجابت دعاست، از این جهت شیطان، سعى فراوان در اغفال انسان از این دو وقت دارد؛ در روایات هم تأکید شده است مبادا از این اوقات غفلت شود.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

زندگینامه حضرت سلیمان (ع)

حضرت سلیمان علیه السلام از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می باشد

قرآن در آیه ۱۲ و۱۳ سوره سبأ، گوشه‌ای از عظمت و امکانات وسیع حضرت سلیمان (ع) را بازگو کرده است.

زندگینامه حضرت سلیمان (ع)
یکی از پیامبران بزرگی که هم دارای مقام نبوّت بود و هم دارای حکومت بی نظیر و بسیار بزرگ، حضرت سلیمان بن داوود( علیه السلام) است که اسم مبارکش هفده مرتبه در قرآن در سوره های: بقره، نساء، انعام، انبیاء، نمل، سبا و ص آمده است. آمده است. حضرت سلیمان (ع) با یازده واسطه به حضرت یعقوب( علیه السلام) میرسد و خداوند در تعریف و تمجید وی می فرماید:« وَ وَهَبْنا لِداوود سُلَیمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛ ما سلیمان را به داوود ـ (ع) ـ بخشیدیم، چه بنده خوبی! زیرا همواره با خدا ارتباط داشت و بسوی خدا بازگشت می کرد و به یاد او بود.»

حضرت سلیمان علیه السلام از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می باشد. پایتخت وی بیت المقدس در شام بود. خداوند نیروهای بزرگ و امکانات بسیار در اختیار وی قرار داده بود، تا آن جا که رعد و برق و جن و انس و همه پرندگان و چرندگان و حیوانات دیگر تحت فرمان وی بودند و حضرت سلیمان (ع) زبان همه آن ها را می دانست و بر سرتاسر زمین فرمانروایی می نمود.

ارتباط با ملکه سبا
قصه های زیادی در خصوص سلیمان و ملکه سبا وجود دارد. بر مبنای نوشتارهای یهودی سلیمان به تمامی موجودات زنده جهان مسلط شده بود اما روزی متوجه شد که هدهد در پیش وی حاضر نشده است. وی به دنبال هدهد می فرستند و هدهد به وی می گوید که به دنبال سرزمین جدیدی رفته بوده است. هدهد به سرزمینی در شرق رفته بوده است که بسیار ثروتمند بوده و رییس آن ملکه سبا بوده است. سلیمان هدهد را به پیش ملکه سبا می فرستد تا وی را به دربار خویش دعوت کند.
ملکه بهمراه هدایای زیادی از طلا، ادویه و سنگ های قیمتی به پیش حضرت سلیمان (ع) رفت؛ و سلیمان به او هر آنچه او می خواست عنایت کرد و او با خشنودی از نزد سلیمان بازگشت.

چرا حضرت سلیمان ( علیه السلام) آخرین پیامبری است که به بهشت میرود؟
در این باره ثروت حضرت سلیمان( علیه السلام) و سرانجام آن حضرت را که یک درس بسی زیبا و اموزنده برای تمامی ماست مرور می کنیم.

سلیمان بن داوود از نادر پیامبرانی است که خداوند خلافت مشرق و مغرب زمین را به وی داد و سالها بر انسانها ، چهارپایان، مرغان و درندگان غالب و حاکم بود و زبان تمامی موجودات را می دانست که زبان از وصف اقتدار بزرگ وی قاصر است.

در مورد ثروت ایشان آورده اند که: فرشی داشت که جنیان آنرا از حریر و طلا بافته بودند و هر موقع که می خواست به جایی برود روی آن قالی می نشست و هر جا و با هر سرعتی که می خواست، آن فرش او را به مقصد می رساند. آن قدر قدرت داشت که حتی باد هم تحت اختیار وی بود و با باد سخن می گفت. میزی داشت از طلا که با یاقوت و جواهرات آراسته شده بود و سه هزار میز دیگر در نزدیکی وی بودند( مخصوص علما، وزرا و بزرگان بنی اسرائیل).

 نام حضرت سلیمان هفده بار در قرآن ذکر شده است

سلیمان( علیه السلام) صد فرسخ لشکر داشت، 25 فرسخ از جنیان، 25 فرسخ از پرندگان، 25 فرسخ از انسان و 25 فرسخ از حیوانات چهارپا. جنیان گوهرهای درخشان برایشان می آوردند.

در اشپزخانه های آن حضرت روزی 100 هزار گوسفند، 40 هزار گاو برای فقیران و بی بضاعت ها و لشکریانش طبخ می گردید ولی غذای خودش نان جو بود که آنرا هم با دست خویش می پخت.

نکته مهم قصه این است که سلیمان( علیه السلام) با اینهمه مکنت فریب جهان را نخورد و جهان را در مسیر آخرت خرج کرد ولی با این حال آخرین پیامبری است که در فردای رستاخیز به بهشت میرود چون خاصیت دنیا در این است که در حرام آن عقاب و در حلال آن حساب است. حسابرسی طولانی دارایی و اموال حضرت سلیمان (ع) باعث می شود که وی بعنوان آخرین پیامبر و فرستاده خدا قدم به بهشت گذارد.

عاقبت حضرت سلیمان
حضرت سلیمان در سیزده سالگی حکومت را بدست اخذ کرد و چهل سال حکومت کرد و در سن ۵۳ سالگی از دنیا رفت. براساس برخی از داستان ها، حضرت سلیمان ۷۱۲ سال عمر کرد.

طی ملاقاتی با عزرائیل، سلیمان( علیه السلام) دریافت که مرگش نزدیک شده است، به خدا عرض کرد:« خدایا! مرگ مرا از جنّیان بپوشان، تا هم بنای ساختمان مسجد را به پایان برسانند، و هم انسانها بدانند که جنّ ها علم غیب نمی دانند.»

سلیمان( علیه السلام) به محراب و محل عبادت خویش برگشت و در حالی که ایستاده و بر عصایش تکیه داده بود، از دنیا رفت. مدّتی به همان وضعیت ایستاده بود و جنّ ها به تصوّر این که وی زنده است و نگاه می کند، کار می کردند. عاقبت موریانه ای وارد عصای وی گردید و داخل آنرا خورد. عصا شکست و جنازه سلیمان( علیه السلام) از ناحیه صورت به زمین افتاد. آنگاه همه فهمیدند که او از جهان رفته است.

از آن پس جنّ ها از موریانه ها تشکّر و سپاسگذاری می کنند، چرا که بعد از آگاهی از مرگ حضرت سلیمان ـ (ع) ـ دست از کارهای سخت کشیدند.
در قرآن به مرگ سلیمان اشاره شده است.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته